TUNCAY IŞIK'ın yazısı

VAR OLUŞ BESTESİ YA DA YÜREK ÇIRPINIŞLARI

Ey sevilen,en çok istenen!Sen yoksun ve hayatımın sensiz geçen günlerinde mesut ve neşeli olduğumu unut!Sensizim,yaralanmış kuşlar gibiyim.Ne acıyanım var ne de halden anlayanım.Aklımın bir köşesini ama kalbimin her zerresini sana vakfettim.Hükmü süren ayrılıkların yerini baharın soluklarıyla dirilecek olan ve göz yaşlarının büyüttüğü vuslat gülleri alacak.Baharına ve sevdana susamış gönlüm hüzzam şarkıları bestelemekte.En çok geceleri susan ve beni kor yangılara iten el değmemiş,gün yüzü görmeye fırsat bulamamış hayallerim,seni bekliyor.Her ayak sesi,kapı tıkırtısı kanatır yüreğimi;bilirim sen değilsindir gelen, ama heyecanlanan ve işte bir çocuk gibi titreyen kalbime bunu anlatamazsın.
Senden önce tutkularım vardı alabildiğine umarsız ve coşkun.Sen geldin değişti yaşama ve sevdaya bakışım;susardım önceleri,susar öylesine anlamaya çalışırdım hayatımın çözmeye vakıf olamadığım muammaları karşısında.Yerleşiyor,içime ilmik ilmik işleniyor sevdan,umutlarım geliyor aklıma birden çok eskilerde bıraktığım,mazinin çıkmaz sokaklarında yitirdiğim körpecik umutlarım.Günler böyle geçecek; kullanılmamış anlar seninle yaşanacak ve kendime olan küskünlüğüm kaybolacak.Hissedişimin masum tercümeleri ya da beklentilerimin sabırsız solukları bunlar,bilemiyorum…
Hala bekler bazı geceler,rüyalarımı ertelerim hayalinin parıltısını aklımın ve de gönlümün doyasıya kanması için.Beklemek bir gül yaprağındaki çiğ taneleri gibi gece boyunca ta fecre kadar öylesine masum,temiz ve kararlı.Düşünmeden ne olacağını;olmak,olmamak mühim değil,asıl olan yaşatabilmek ve yaşayabilmek sevginin şahikalarında.Güneşin ışıklarıyla kaybolmak ve ansızın can bulmak yitik sevdalarda.Sonra sana vasıl olmak,özlemin hiç dinmeyen kuytu sokaklarından kaçıp,hicrana bir ecel biçmek,katili olmak tükenişlerin,yalnızlıkların,yitirmelerin en önemlisi sensizliğin!
Yağmurdan sonrası,gündüzün geceden sonraki ilk ışıkları,bir yalnızın hicran yaraları hatıralarıma dokunur ve düşürür seni tüm sevişlerimle aklıma.Beklemelerimi takip eden,elimde sana dair göz yaşlarımı bırakan hüzünlerim…”Durma,konuş!”diyen kalp çarpıntılarım.Söyle bana kimseye diyemediklerini,düşündür beni,sevindir uzaktaki sevdiğini ansızın karşısında gören sevdalı gibi.Sabrımı büyütüyorum gözlerinde,gözlerimi gözlerinden kaçırmak acı verse de “Sabretmeliyim!”diyorum,kendime.Şu an aşkınla birlikte dudaklarımı ıslatan kelime sabır…
Çağırışları gecenin yıldızları ve ay ışığını;karanlığa mahkum,ziyaya hasret bakışlar arasında kalan iştiyaklar,bir özlemle yad edişler var türkülerimin nağmelerinde.Sembolleri,aksedişleri ardı sıra fersiz gözlere can verişi…Adı sevdadır o zaman yaşananların,itiraz edilemeyen kararlar gibi öylesine kabullendim bunu.Susmanın çare olmadığını bakışlarımla tüm benliğime cevap aradığım ama bir türlü konuşturamadığım gözlerin öğretti bana.Çaresine yandığım çaresizliğim,durma uzaklaş yar-ı diyardan!Hesaplaşma vaktini unut yalnız geçirdiğin saatlerin.
Ardına düştüm tüm yitirilişlerin,bir yıldız kaymasına adanmış en içten dileklerin.Daha ne kadar sürer bu izler bilinmez,düşünüşün çıkmazlarında kalmadığı sürece hissedişlerim sana bir adım daha yaklaştım bilirim.Gerçekle hayal arasında kalan ve ne olduğu hakkında fikir yürütemediğim saplantılarım bir bir kaybolup gitti.Bir ben kaldım geriye,umursamadığım ne olursa olsun dediğim. Susmuşum,çaresizim gözlerim aynı noktaya bakmaktan yorgun.Düşünmeyi özgürce sanardım önceleri alabildiğine özgürlük,sana takıldıktan sonra…Sadece sana odaklanmış,seni dileyip,seni ömrü oldukça bekleyecek olan,gerçek özgürlüğe gözlerinde yürüyen bir kalp tek bakiyem.Senin benden alıp götürdüğündür bilmediğim,fikir yürütemediğim ne olur başkasını isteme.
Anlık beyaz düşlerimdesin,yorgun gecelerimin sonunda.Ben sensizliği seni en çok istediğim anlarda tükettim ve yalnız başıma girdim ne olduğunu bilmediğim kavgalara.Sana tekrar edilmekten pörsümüş kelimelerle yeniden,çare umarak sesleniyorum.Bakılmayan sarı toprakların açlığıyla gözlerinde buluyorum rahmeti.Artık fazlası yok ömrümün,iç ettim gülüşlerimi,masum değilim ve sevdam çok da temiz değil ellerin olmadan.Yakılan mektuplardan arta kalan aşkın mürekkep kokusu,yalnızlığa adanan ve savrulan pişmanlıklardır.Konuşamadığımı sandığım senin ezberinmiş meğer…
Sen olacaksan yalnız ve hep beklediğim,hazırım gün batımlarında güneşle yitmeğe.Takılıp kalırım gözlerinin ardı sıra bir yıldıza.İçime dolan ürpermeleri yollarım karanlıklara.Zifir yahut ışık hangisi sonum,nedir başlangıcım…Son sözler kadar acı ve akılda kalıcı bakışlarımı bırakırım geçtiğim ve neresi olduğunu bilmediğim diyarlara ve yine hep sana seslenirim her seher vakti:”Gelecek misin?”


TUNCAY IŞIK
Yüreğir Anadolu Lisesi
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni