TUNCAY IŞIK-yaşamak korkusu

YAŞAMAK KORKUSU

Yüzüm karanlıklarını biriktirir şehirlerin
Yıllanmış günahlar taşır bedenim
Duydum aradan geçen bunca hicranı
Kaç karanlık kaç günah eskitir
Sabahların sapsarı
Yağmurlar alır kahırları

Gerilmeyi bekledim,titremeyi ölmek çıkmazında
Tutuşturulan,arkası gelmeyen yaşamak
Beklerim hala sonum ne olacak
Bunca sürüklenmeler,rüzgarlar boyu
Dizimde bir ağrı günah korkusu
Gülüm,yanık kokusu
Kıpırdatma ne olur ellerini
Çek ötelere gözlerini

Şimdi çağırışlarım var toprak toprak
Yüzüm belki nisan yağmurlarında durulacak
Bir inci düşecek okyanusun en derinine
Bütün şehirleri günahların
Arınacak
Bilesin aldatma,günahlar
Her sonun siyahı beyazı var
Seçilen gökkuşağı mutluklar
Bir çocuğun avuçlarında
Pırıl pırıl gökyüzü
Annesinden emanet dualar

Sözlerimle düşemedim yollara
Yaşamayı, bunca ağrıyı
Gecelere zindan edip sineme gömdüm
Sayısız,gözlerimde geri dönüşler
Bir ses duyarım hala ki bekler
Kapattım kapısını derken
Yaşamak belası tuttu ellerimden

TUNCAY IŞIK